Herkese uzun bir aradan sonra tekrardan merhabalar. Ben Merlin. Sizi ve buraya yazı hazırlamayı gerçekten özlemişim. BU gün Paganın günlüğü sayfasında paylaştığım ölümle ilgili postun daha uzun ve ayrıntılı halini sizlerle paylaşmak için geldim. Eğer okumadıysanız onu da okumanızı öneririm. Şimdi konumuza geçicek olursak; Ölüm nedir? Dünyada çoğu kişi ölümü çok negatif ve kötü bir şeymiş gibi bakar bu bakış açısının sebebi ölümün bizden sevdiklerimizi almasıdır aslında. Bu bakış açısıyla bakıldığı zaman bu düşünce aslında bir bakıma doğrudur ancak ölüm yaşam kadar bu dünyanın bir gerçeği onu ne kadar sevmesekte nefret de etsek ondan kaçmanın imkanı yok elinde sonunda geldiğimiz toprağa geri döneceğiz. Geldiğimiz toprak demişken doğuma da değinmek istiyorum. Doğum dediğimiz şey herkesin gözünde çok güzel bir şeydir haklı değil miyim? Ancak baktığımız zaman hayatımızda şu ana kadar hiç olmamıştır ruh ailemize ya da sevdiğimiz kişiler listesine eklenmiş oluyor doğum ile peki bunun ölümle farkı nedir sizce? Biri listeye birini eklediği için dünyanın en mutlu olaylarından biriyken diğeri listeden birini çıkardığı için dünyanı en üzücü olayalarından birine dönüşüyor. Üzüntü konusunda bir şey diyemiyeceğim çünkü o bizden ayrılan kişiyle belkide çok eski bir maziniz var belki anneniz belki babanız belkide ailenizden de yakın gördüğünüz bir dostunuz. Onu kaybettiğiniz için üzülmek en doğal hakkınız ama ölüme bir son gibi bakmak ne kadar mantıklı? Dünya üzerinde 3000’e yakın din bulunmakta ve bu dinlerin büyük bir çoğunluğu ahiret hayatına(Ölümden sonraki yaşam) inanmaktadır. Peki bu kadar din inanınıyor ayrıca Türkiye’de yaşıyoruz ülkemizim büyük bir çoğunluğu İslama inanıyor ve de İslam dini de ölümden sonraki yaşamı desteklerken. Hala ölüme bir bitiş gibi bakmak sizce doğru mu? Ben şu anda şu din böyle bu din şöyle söylüyor demek için yazmıyorum yazımı zaten dinlerin bakış açısına kolaylıkla ulaşabileceğiniz bir kaynağa sahipsiniz Google’a merak ettiğiniz her şeyi yazınaca zaten cevabını size vermekte. Ben bu gün biraz daha kendi bakış açımı size anlatmak için yazıyorum bu yazıyı. Ben reankarnasyona inan biriyim. Bence ruhumuz kendi görevlerini ilk yaratıldığı zaman seçmiş ve de o görevleri bitirmek için sürekli olarak dünyaya ya da evrende her hangi bir yere reankarne olup duruyor. Tamam görevler bitene kadar reankarne oluyor ya bitince noluyor dediğinizi duyar gibiyim o zamanda bence evrendeki diğer ruhların görevlerini bitirmesini beklemeye geçiyoruz. Peki bu bekleyiş nasıl bir bekleme oluyor. Bence bu bekleyiş bazı kolara ayrılıyor bazı ruhlar başkalarına görevlerini bitirmesi için yardım etmeyi bazıları evreni keşfetmek için gezmeyi bazıları da tüm ruhlar görevini bitirinceye kadar uyumayı ve herkes görevini bitirince uyanmayı seçiyor. Tabi bu tamamen benim kendi bakış açım ölüme karşı. Yazımı sonlandırmadan anadoluda ve dünyada olan bazı ölüm ile ilgili geleneklere de değinmek istiyorum. İlk değinmek istediğim gelenek eski Türkler birisi öldüğü zaman gömerken etrafına dört adet ağaç dikerlermiş ve bu ağaçların o ruhu koruduğuna inanırlarmış. Bir başka gelenek ağıtçılar. Ağıtçılar para karşılığında ölünün başında ağıt yakan (ağlayan) kişilerdir. Ağıtçılar ağıt yaktıkça ailenin acısının hafiflediğine ve ailenin rahatladığına inanılır. Ve son olarak Hristiyanlardaki son mektup. Cenaze töreninde okunan ve kişinin sevdikleriyle veda etmek için ölmeden önce yazdığı mektuptur. Kişi sizinle veda ederek ayrıldığı için bu da çok büyük bir rahatlamaya neden olmaktadır. Umarım yazımı beğenmişsinizdir ve size katkı olabilmişimdir. Bir sonraki yazıda görüşmek dileğiyle.

Sevgiler

Merlin